Με ένα άρθρο-γροθιά στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, ο Economist αναδεικνύει μια άλλη σκοπιά στα προβλήματα από την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν.
Όπως επισημαίνει το αμερικανικό μέσο, ο ένας τρόπος για να δει κανείς το ταξίδι της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν είναι ως μια τολμηρή δήλωση αρχής. Η τακτική της Κίνας είναι να εκφοβίζει τις χώρες που διατηρούν ακόμη και τους πιο αθώους δεσμούς με το νησί, το οποίο διεκδικεί. Η Λιθουανία, για παράδειγμα, με πληθυσμό 2,6 εκατομμυρίων ανθρώπων, έχει αισθανθεί την οργή της Κίνας επειδή απλώς επέτρεψε στην Ταϊβάν να ανοίξει ένα γραφείο στην πρωτεύουσα Βίλνιους.
Η Πελόζι, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Αμερικής, έχει επίσης απειληθεί. Η Κίνα προειδοποίησε ότι ο στρατός της «δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια» εάν η Πελόζι επισκεφθεί την Ταϊβάν -κάτι που έχει κάθε δικαίωμα να κάνει, όπως έκανε και ο προκάτοχός της Νιούτ Γκίνγκριτς το 1997. Ίσως το ταξίδι της να εμπνεύσει και άλλους να αντισταθούν στον νταή που λέγεται Κίνα.
Μια άλλη άποψη, ωστόσο, υποστηρίζει πως το συγκεκριμένο ταξίδι είναι ένα σύμπτωμα της ασυνάρτητης προσέγγισης της Αμερικής προς την Κίνα -τον πιο σημαντικό αντίπαλο της χώρας μακροπρόθεσμα. Αν πράγματι είναι έτσι, τότε ένα ταξίδι που έχει σχεδιαστεί για να δείξει δύναμη, κινδυνεύει αντίθετα να δείξει τη σύγχυση και την έλλειψη σκοπού της κυβέρνησης Μπάιντεν.
Ο Μπάιντεν «δοκιμάζει» την αποφασιστικότητα του Σι σε μια πολύ επικίνδυνη στιγμή
Ένα από τα προβλήματα είναι το χρονοδιάγραμμα της Πελόζι. Σίγουρα, υπάρχουν στιγμές που η Αμερική πρέπει να αντιμετωπίσει την Κίνα για να καταστήσει σαφές ότι θα διεκδικήσει τα συμφέροντά της, θα πιέσει για τα δικαιώματά της και θα υπερασπιστεί τις αξίες της. Αλλά τέτοιες στιγμές είναι συχνά γεμάτες από κινδύνους κλιμάκωσης. Η Αμερική πρέπει να τις επιλέγει προσεκτικά.
Αυτή είναι μια ευαίσθητη περίοδος για τον ηγέτη της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος αντιμετωπίζει μεγάλες εσωτερικές προκλήσεις καθώς προετοιμάζεται για ένα συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος στο οποίο αναμένεται να εξασφαλίσει μια τρίτη πενταετή θητεία ως αρχηγός του, παραβιάζοντας τα πρόσφατα δεδομένα. Ο Σι έχει καλλιεργήσει μια επιθετική μορφή εθνικισμού και έχει συνδέσει την «επανένωση» με την Ταϊβάν με τον στόχο του για «εθνική αναζωογόνηση». Τώρα είναι μια επικίνδυνη στιγμή η Αμερική να δοκιμάσει την αποφασιστικότητά του χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Η επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν άφησε μόνο κακές επιλογές στον Μπάιντεν
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η προφανής έλλειψη συντονισμού της Πελόζι με τον Τζο Μπάιντεν. Όταν ρωτήθηκε για τα σχέδια της, ο πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε αναφορά σε στρατιωτικούς αξιωματούχους που θεωρούσαν ότι «αυτή τη στιγμή το ταξίδι δεν είναι καλή». Μόλις αυτό διέρρευσε, ο Μπάιντεν είχε μόνο κακές επιλογές: να ευλογήσει τα ταξίδια κας Πελόζι και να διακινδυνεύσει μια αντιπαράθεση με την Κίνα ή να την αποτρέψει από το να πάει, υποχωρώντας στις κινεζικές απειλές (και εκθέτοντας τον εαυτό του στην κριτική των Ρεπουμπλικανών).
Είναι αλήθεια ότι το Κογκρέσο είναι ανεξάρτητο από την εκτελεστική εξουσία, αλλά η πολιτική της Ταϊβάν είναι πολύ σημαντική για φαιδρούς πολέμους. Στο τέλος, η Πελόζι έκανε τον Μπάιντεν να φαίνεται αναποφάσιστος και χωρίς εξουσία.
ΗΠΑ: Η πολιτική της στρατηγικής ασάφειας για την Ταϊβάν κινδυνεύει να μετατραπεί σε στρατηγική σύγχυση
Το χειρότερο, το επίσκεψη της Πελόζι κινδυνεύει να αποκαλύψει πόσο αβέβαιη είναι η κυβέρνηση για την πολιτική της αέναντι στην Ταϊβάν. Εάν η επίσκεψη εξελίχθεί σε διεθνή κρίση ασφάλειας, το λάθος θα είναι της Κίνας. Αλλά η κατάσταση θα αποτελέσει δοκιμασία και για τον ίδιο τον Μπάιντεν και την ομάδα του, οι οποίοιο ήδη ασχολούνται με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι προετοιμασμένοι;
Ο Μπάιντεν έχει ορκιστεί περισσότερες από μία φορές να υπερασπιστεί την Ταϊβάν από ενδεχόμενη εισβολή, αγνοώντας μια μακροχρόνια θέση «στρατηγικής ασάφειας», με την οποία οι προηγούμενοι πρόεδροι απέφευγαν σκόπιμα τις σαφείς δεσμεύσεις. Κάποιοι στην Ουάσιγκτον υποστηρίζουν αυτή τη νέα στρατηγική, ειδικά καθώς η Κίνα αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση -και μεγαλύτερη ικανότητα να νικήσει την Αμερική σε μια μάχη για την Ταϊβάν. Αλλά μετά από κάθε υπόσχεση, οι βοηθοί του προέδρου ανακαλούν, μετατρέποντας τη στρατηγική ασάφεια σε στρατηγική σύγχυση.
