Τον καιρό που ήμουν ξαπλωμένος σε ακρογιαλιές συνέβησαν πολλά γεγονότα Αλλα καλά, άλλα δυσάρεστα στη διεθνή σκηνή.
Προσωπικά είχα το χρόνο να τα σκεφτώ χωρίς τη πίεση του χρόνου που ταλαιπωρεί πάντα τη δημοσιογραφία.
Στην Ελλάδα ξαφνικά όλα κυλούν γύρω από την παρακολούθηση Ανδρουλάκη με τον Τσίπρα να θεωρεί ότι βρήκε πεδίον δόξης λαμπρόν.
Στην Ευρώπη κυριαρχεί το ενεργειακό και κάτι μου λέει ότι η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη έχει να ζήσει εφιαλτικό χειμώνα και η Αμερική ταλαντεύεται μεταξύ δημοκρατίας και μίας λανθάνουσας κατάστασης που ονειρεύεται ο Τραμπ και παρομοιάζεται με τα καθεστώτα Ρωσίας, Κίνας και Toυρκίας.
Το αισιόδοξο είναι ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν αφυπνίστηκε. Βγήκε προς τα έξω και λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη. Ναι, ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί που τον στηρίζουν έχουν ημιφασιστικές ιδέες. Που αν κερδίσουν τις εκλογές τίποτα δεν θα τους εμποδίσει να μειώσουν τη δημοκρατία στο ελάχιστο. Αλλωστε, την αρχή την έχει κάνει ήδη το Ανώτατο Δικαστήριο. Που πρόδωσε τον όρκο του να φυλάει το Σύνταγμα. Και πολλοί άλλοι δικαστές διορισμένοι από τον Τραμπ.
Οπως αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα διεθνώς δεν είναι καλά.
Και χαίρομαι που στην Ελλάδα είναι ο Μητσοτάκης και στο Λευκό Πύργο ο Μπάιντεν.
Φτάνει αυτό; Οχι βέβαια. Πρέπει να ξυπνήσουν και οι λαοί γιατί κάτι η παραπληροφόρηση κάτι η υποβάθμιση της παιδείας τους έχουν κοιμίσει για τα καλά.
Αρης Παπαδόπουλος
