ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Εναν αιώνα ζωής γιορτάζει την Τετάρτη 3 Αυγούστου ο ομογενής Γιώργος Μπουτσικάρης, ένα δραστήριο και εργατικό στέλεχος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και επί δεκαετίες συνδρομητής του «Εθνικού Κήρυκα» («Ε.Κ.»).
Ο κ. Μπουτσικάρης γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον το 1922 και η ιστορία της οικογένειάς του χαρακτηρίζεται από ανατροπές και δυσκολίες, μέσα από τις οποίες όμως βγήκε πιο δυνατή και κατάφερε να μακροημερεύσει, ευημερώντας και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού.
Οπως αναφέρει η σύζυγός του, η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα και το Σιδηρόκαστρο Γυθείου, όταν ο ίδιος ήταν πέντε ετών. Είχε ήδη πέντε αδέρφια, ενώ με τα χρόνια γεννήθηκαν άλλα τρία παιδιά. Ο λόγος για τον οποίο μετακόμισαν εκεί ήταν διότι ο πατέρας του είχε χάσει δυο αδέλφια στον πόλεμο και επέστρεψε προκειμένου να υποστηρίξει και την υπόλοιπη οικογένειά του.
«Εκείνη την περίοδο ασχολήθηκαν με τα χωράφια. Επίσης, ο μετέπειτα πεθερός μου ήταν πρόεδρος στην κοινότητα. Εζησαν εκεί μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για να επιστρέψουν στην Αμερική. Ο Γιώργος μετακόμισε πάλι εδώ το 1946 και κατόπιν ήρθε και η υπόλοιπη οικογένεια», αναφέρει η κυρία Μπουτσικάρη, σύζυγος του ομογενούς.
Ο Γιώργος Μπουτσικάρης αφοσιώθηκε στην δουλειά και όταν έκλεισε τα 39 του χρόνια αποφάσισε να παντρευτεί. Ομως, προτίμησε να ταξιδέψει στην Ελλάδα προκειμένου να συναντήσει την εκλεκτή της καρδιάς του. Η γνωριμία του με την επί έξι δεκαετίες σύζυγό του, το 1961, ήταν ένα συγκυριακό γεγονός, όπως αναφέρει η ίδια.
«Ηρθε στην Ελλάδα όταν εγώ είχα χάσει τον πατέρα μου και προετοιμαζόμασταν για το 40ήμερο μνημόσυνο. Εμενα στον Θεολόγο με την μία μου αδερφή, η άλλη είχε φύγει για τον Καναδά με την οικογένειά της. Κατεβήκαμε στην Σπάρτη γιατί είχαμε το μνημόσυνο την επόμενη εβδομάδα. Με είδε ένας φίλος του πατέρα μου και με κάλεσε σπίτι του, χωρίς να μου πει τον λόγο. Οταν πήγα εκεί, ήταν ο Γιώργος με τους γονείς του. Μου τον σύστησαν και είπαν ότι ψάχνει γυναίκα να παντρευτεί. Αιφνιδιάστηκα. Η μητέρα του τον ενθάρρυνε. Γνωριστήκαμε, έγινε ο γάμος και εν τέλει τον ακολούθησα στην Αμερική» αναφέρει, μεταξύ άλλων, καταδεικνύοντας και τις κοινωνικές συνήθειες της εποχής.
Σημείο μετεγκατάστασης η Νέα Ιερσέη, αρχικά στο Νιούαρκ και στην συνέχεια στο Γιούνιον. Ο Γιώργος Μπουτσικάρης εργάστηκε επί χρόνια σε μεγάλη βιομηχανία που έδρευε στη Νέα Ιερσέη, η οποία όμως μετέφερε την μονάδα της στη Βόρεια Καρολίνα. Παρ’ ότι έμεινε πρόσκαιρα χωρίς δουλειά, εντούτοις βρήκε νέα επαγγελματική στέγη, μέχρι να πάρει σύνταξη στα 65 του χρόνια, οπότε και αποφάσισε να κατασταλάξει «και να ασχοληθεί με τα βλήτα», όπως αναφέρει η σύζυγός του.
Το ζευγάρι απέκτησε δυο αγόρια, τον Τζον και τον Πήτερ, αλλά και μια κόρη, την Κρυστάλλω. Από τον Πήτερ έχουν τρία εγγόνια, την Μελίσσα, τον Κρίστοφερ και την Νικόλ, για τα οποία ο παππούς και η γιαγιά μερίμνησαν ούτως ώστε να μιλάνε την ελληνική γλώσσα.
«Τα εγγόνια μας είναι καλά παιδιά και ξέρουν Ελληνικά. Τα φύλαγα εγώ και φρόντισα γι’ αυτό. Μιλούν την γλώσσα, έστω κι αν σήμερα ξεχνάνε μερικές λέξεις. Κάποτε πηγαίναμε όλη η οικογένεια στην Ελλάδα, αλλά τώρα είναι πιο δύσκολο για εμένα, καθώς αντιμετωπίζω κάποια θέματα υγείας, ορθοπεδικής φύσεως, και δυσκολεύομαι», τόνισε η κ. Μπουτσικάρη, η οποία χαρακτηρίζει τον σύζυγό της έναν «καλό και ήρεμο άνθρωπο».
«Ο Γιώργος είναι ένας ήρεμος άνθρωπος. Δεν λέει κακή κουβέντα για κανέναν, ακόμη κι αν προκληθεί. Είναι ένας καλός άνθρωπος και δεν το λέω μόνο επειδή είναι σύζυγός μου. Τον ξέρω καλά, είμαστε ήδη παντρεμένοι 61 χρόνια», τονίζει μεταξύ άλλων.
Τέλος, η κ. Μπουτσικάρη επισημαίνει ότι ο σύζυγός της ενημερώνεται καθημερινά από τον «Ε.Κ.» για τα τεκταινόμενα στην Ομογένεια, όντας συνδρομητής για περισσότερα από 40 χρόνια.
«Ηταν, αν δεν κάνω λάθος, πριν από 40 χρόνια, όταν του έκανα δώρο μια συνδρομή του ‘Εθνικού Κήρυκα’. Μέναμε ακόμα στο Νιούαρκ. Από τότε είμαστε ανελλιπώς συνδρομητές», καταλήγει η κ. Μπουτσικάρη.
