Αρτώ τριλογία στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης
Με διακεκριμένους καθηγητές πανεπιστημίων από την Αμερική, την Αγγλία και την Ελλάδα οι οποίοι θα παραβρεθούν στις τρεις τελευταίες παραστάσεις (15/11, 21/11, 22/11) για να συζητήσουν με τους δημιουργούς, τους συντελεστές και το κοινό πάνω στη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτώ θα ολοκληρωθεί το αφιέρωμα στον σπουδαίο καλλιτέχνη και διανοητή στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Συγκεκριμένα την Τρίτη 15/11 έρχεται η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών Κορνηλία Πουλοπούλου, τη Δευτέρα 21/11 ο διάσημος Βρετανός καθηγητής Θεάτρου και performance του University of Roehampton Joe Kelleher και την Τρίτη 22/11 η Αμερικανίδα καθηγήτρια Θεάτρου του Brooklyn College CUNY και η σκηνοθέτις Laura Tesman.
Όσο για την Τριλογία Αρτώ;
Οι παραστάσεις είναι σαν μια απέριττη τελετουργία: χωρίς πολλά σκηνοθετικά φτιασίδια, με την τρομακτική δύναμη του λόγου, ενός λόγου αιχμηρού από έναν βασανισμένο στην κυριολεξία άνθρωπο που όμως η κρίση του ήταν κοφτερή σα λεπίδα κι ας είχε θεωρηθεί ψυχασθενής, κι ας είχε κλειστεί για εννιά χρόνια στο ψυχιατρείο, κι ας είχε υποστεί πάνω από 50 ηλεκτροσόκ εκείνη τη σκοτεινή εποχή για όσους υπέφεραν.
Κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να συνεισφέρει την αιχμηρή και ανατρεπτική του σκέψη για το θέατρο και τη ζωή ανατέμνοντας κάθε εξουσία: από την οικογένεια και τη θρησκεία μέχρι την ψυχιατρική, τα άσυλα, τις κυβερνήσεις ακόμη και το… σουρεαλισμό. Ίσως για αυτό η συγγραφέας, ερευνήτρια και σκηνοθέτης Ιόλη Ανδρεάδη, της οποίας η μελέτη και ερμηνεία του έργου του Αντονέν Αρτώ ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια ενώ αποτέλεσε και το θέμα της μεταδικτατορικής της διατριβής κι εκτός από τα τρία έργα που μας έχει παραδώσει μαζί με τον Άρη Ασπρούλη και τα οποία προλαβαίνει κάποιος να δει μέχρι την ερχόμενη βδομάδα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης κάθε Δευτέρα και Τρίτη, τον διδάσκει και σε θεατρικά σεμινάρια.
Αρτώ τριλογία λέγεται το αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Αρτώ το οποίο συνθέτουν τρία έργα:
⇒ Το «Αρτώ/Βαν Γκογκ», γραμμένο και ανεβασμένο για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2015, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην αγγλική γλώσσα με τον Gene Gillette στον ρόλο του Αντονέν Αρτώ. Η παράσταση βασίζεται στο δοκίμιο του Αντονέν Αρτώ «Βαν Γκογκ: ο αυτόχειρας της κοινωνίας», που δημοσιεύτηκε το 1947, ένα χρόνο πριν τον θάνατο του συγγραφέα. Και σε αυτό το έργο, ανάμεσα στην κανονικότητα και την τρέλα, ο Αρτώ υπερασπίζεται με πάθος την ιδέα ότι η αυτοκτονία του Βίνσεντ Βαν Γκογκ είχε τους εκτελεστές της, υποπτεύεται πως οι πραγματικοί αυτουργοί ίσως και να βρίσκονται ανάμεσα στο ακροατήριό του. Και όπως σημειώνει το συγγραφικό σημείωμα: «Θέλει να ξεσκεπάσει τους ενόχους. Θέλει να φωνάξει για τους αθώους. Θέλει να αρθρώσει την τελευταία συλλαβή ανάμεσα στη μεγάλη αδικία του κόσμου και σε αυτό που μεσολαβεί για φτάσει κάποιος να κοιμάται αγκαλιά με ένα γεμάτο πιστόλι».
⇒ Το αφιέρωμα συνεχίζεται με την «Οικογένεια Τσέντσι», γραμμένη και ανεβασμένη για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2015, την τραγωδία για τον ξακουστό, αιμοδιψή και αιμομίκτη κόμη της Ρώμης, που βρέθηκε δολοφονημένος, μ’ ένα στιλέτο στο μάτι, από την ανήλικη κόρη του. Μια πραγματική ιστορία που τοποθετείται κάπου στο 1599 για τον πλούτο, το έγκλημα, την Ιερά Εξέταση, την αλαζονεία της εξουσίας, την εκδίκηση. «Η ατιμασμένη Βεατρίκη, είναι η μόνη σε ολόκληρη τη Ρώμη που έχει το θάρρος να τον εκδικηθεί για τα ανομήματά του. Η εξουσία, όμως, είναι μια δύναμη χωρίς δικαιοσύνη και επιστρέφεται σ’ όποιον την πολεμά. Το ικρίωμα που την περιμένει είναι ζεστό» παρατηρεί το σκηνοθετικό σημείωμα. Αποτέλεσε το μοναδικό θεατρικό έργο του Αρτώ που ήταν μια παταγώδης αποτυχία οδηγώντας τον στην απόφαση να μην σκηνοθετήσει ποτέ ξανά και να πάρει τους δρόμους ταξιδεύοντας ασταμάτητα προς αναζήτηση της λύτρωσης, ώσπου συλλαμβάνεται για αλητεία και κλείνεται στο άσυλο. Με τους Μιλτιάδη Φιορέντζη, Ελεάνα Καυκαλά και Ιφιγένεια Καραμήτρου να αποδίδουν τους ρόλους.
⇒ Η τριλογία για τον επιδραστικότερο διανοητή και καλλιτέχνη του 20ου αιώνα ολοκληρώνεται με το «Κόκκαλο», όπου ο Γεράσιμος Γεννατάς, μεταμορφώνεται στον Αντονέν Αρτώ διατρέχοντας τους σταθμούς στη ζωή του σε μια αποκαλυπτική ερμηνεία μανιφέστο κατά της κανονικότητας που ορίζει η εξουσία στερώντας την ελευθερία. Οι Ιόλη Ανδρεάδη και Άρης Ασπρούλης μας μυούν με τα λόγια τους στο τελευταίο τους έργο για τον Αρτώ «Το 1946 και λίγο πριν τον θάνατό του, αποκτά ξανά ελευθερία κινήσεων, έχοντας υποστεί ωστόσο ανεπανόρθωτες βλάβες από τις επίσημες θεραπευτικές μεθόδους.
Οι «Φίλοι του Αντονέν Αρτώ» οργανώνουν μια ειδική βραδιά αφιερωμένη στο έργο του στο Θέατρο «Σάρα Μπερνάρ», αλλά η είσοδος στον ίδιο απαγορεύεται, εξαιτίας του φόβου που προκαλεί η εξασθενημένη του φιγούρα και η πιθανότητα ενός ακόμα θηριώδους ξεσπάσματος, όπως αυτά που συνήθιζε ενώπιων ακροατηρίου και από τα οποία ηρεμούσε μόνο εάν τον φιλούσε ένας φίλος του στο μέτωπο.. Ο άνθρωπος τον οποίο συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν στέκεται μόνος έξω από τις κλειστές πόρτες, ενώ σύσσωμη η καλή κοινωνία των Παρισίων απολαμβάνει τις αναγνώσεις των κειμένων του.
Η παράταση ξεκινάει με την φανταστική υπόθεση ότι μετά το παραπάνω περιστατικό ο Αρτώ, απογοητευμένος, αρνείται την ελευθερία του και επιστρέφει οικειοθελώς στο κελί του, αποφασίζοντας να ξυπνήσει τα εκφραστικά του μέσα για να μεταμορφωθεί ο ίδιος στον πιο βιρτουόζο περφόρμερ και να δώσει ένα τελευταίο σόλο, μια παράσταση-ξέσπασμα, μπροστά σε ένα κοινό ανυπόκριτο. Ένα κοινό που θα πλάσει με το μυαλό του. Ένα κοινό που γεννήθηκε για να τον αγαπά. Απομονωμένος στο άσυλο, ο Αρτώ στήνει από την αρχή το παλιό σκηνικό των «αποτυχημένων» Τσέντσι, φέρνει την ψυχή του στο προσκήνιο, την ξεγυμνώνει και την τραγουδά με πάθος και μαεστρία.
Σε ένα ονειρικό τοπίο μνήμης και με το ρυθμό της μουσικής, ακολουθεί την κάθοδο μιας βαθιάς και ανείπωτης εξομολόγησης. Καλλιτέχνης, ιδιοφυής, επαναστάτης, αναθεωρητής, ποιητής, δάσκαλος, παραληρηματικός, επιθετικός, επιληπτικός, αυτοκαταστροφικός και βαθιά, πολύ βαθιά ερωτευμένος και ερωτικός, συνθέτει με τρόπο προβοκατόρικο την τελική του ετυμηγορία απέναντι στον σύγχρονο καθωσπρεπισμό, βγάζοντας τη γλώσσα στην κοινωνική υποκρισία και τις επινοημένες αυθεντίες του καιρού μας και επαναφέροντας το «Θέατρο της Σκληρότητας» στη θέση που του ανήκει: μέσα στις φλογισμένες καρδιές των εξεγερμένων».
Ο θεατής μπορεί να παρακολουθήσει την κάθε παράσταση ξεχωριστά, είτε να βιώσει μια ενιαία δραματουργική εμπειρία θέασης παρακολουθώντας και τις τρεις παραστάσεις το ίδιο βράδυ. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως τις 22 Νοεμβρίου.
Κείμενα Ιόλη Ανδρεάδη και Άρης Ασπρούλης. Σκηνοθεσία Ιόλη Ανδρεάδη. Σκηνογραφία: Δήμητρα Λιάκουρα. Φωτισμοί Σάκης Μπιρμπίλης. Μουσική Ερατώ Κρεμμύδα.
- 19.00 – Αρτώ/Βαν Γκογκ (διάρκεια παράστασης 55 λεπτά)
- 20.00 – Οικογένεια Τσέντσι (διάρκεια παράστασης 55 λεπτά)
- 21.15 – Κόκκαλο (διάρκεια παράστασης 80 λεπτά). Πρωτότυπη Μουσική και ζωντανά επί σκηνής ο μουσικός περφόρμερ Γιώργος Παλαμιώτης
Εισιτήρια: για κάθε παράσταση: 12 (μειωμένο)- 16 € γενική είσοδος . Για την παρακολούθηση και των 3 παραστάσεων το ίδιο βράδυ είσοδος 30 €.
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/artaud-trilogy/
